Mükemmeliyetçilik: En İyi, İyinin Düşmanıdır
Fotoğraf çekerken, onları stok sitelerine yüklerken, yatırım işlerimde veya kitap okurken fark etmiyor, ne zaman bir işi mükemmel ve kusursuz yapmak istesem kendimi stresli, verimsiz hissediyorum. Ayrıca mükemmeliyetçilik yaptığım işten aldığım keyfi de baltalıyor. Bu huyumu okuduğum bazı kitaplar sayesinde önemli ölçüde azalttım ve gerçekten hem yaptığım işlerden daha fazla keyif almaya başladım hem de en iyiyi aramakla geçen boşa giden zamanı önlemiş oldum.
Yukarıda bahsettiğim o kitaplardan biri Atomik Alışkanlıklar. Bu yazımda da mükemmeliyetçilikle ilgili kitapta geçen bir deneyden bahsetmek istiyorum.
⇒ Florida Üniversitesi’nde profesör olan Jerry Uelsmann ilk ders gününde film fotoğrafçılığı öğrencilerini 2 gruba ayırdı.
⇒ Soldaki grup “nicelik” grubu. Sadece ürettikleri fotoğrafların sayısına göre A, B, C notlarını alacaklardı.
⇒ Sağdaki grup “nitelik” grubu. Sadece çalışmalarının kalitesine göre not alacaklardı. Dönem boyunca tek bir fotoğraf ortaya koyacaklardı ve A almaları için kusursuz bir imge gerekiyordu.
Mükemmeliyetçilik deneyinin özetinden sonra şimdi de geçelim sonuçlarına:
Dönem sonunda en iyi fotoğraflar nicelik grubundan çıkmıştı. Bu öğrenciler; dönemi fotoğraf çekerek, kompozisyon ve ışıkla deneyler yaparak, karanlık odada çeşitli yöntemleri deneyerek ve hatalarından ders alıp becerilerini bileyerek geçirdi.
Bu sırada nitelik grubu kusursuzluk konusunda spekülasyon yapmakla meşguldü. Sonunda ellerinde çabalarını gösterebilmeleri açısından doğrulanmamış kuramlar ve 1 adet vasat fotoğraf dışında bir şey yoktu.
Değişim için optimal planı -kilo vermenin en hızlı yolunu, kas yapmak için en iyi programı, bir yan uğraş için en iyi fikri- ararken batağa saplanmak kolaydır.
En iyi yaklaşımı çözmeye o kadar odaklanırız ki bir türlü eyleme geçemeyiz. Voltaire’nin dediği gibi, “En iyi, iyinin düşmanıdır.”
Kaynak: Atomik Alışkanlıklar
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.
Ana sayfaya dönüp diğer yazılara göz atmak isterseniz buraya tıklayabilirsiniz.
